วิวาห์ป่าช้าแตก
เรื่องย่อ วิวาห์ป่าช้าแตก (ตอนที่14)
ผีนางรำเล่าเรื่องตอนเป็นนักเรียนให้สนธยา เจนนี่ และสนิทฟัง บอกว่าคนที่กรีดรูปเธอคือมาลัย ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเรียน สนธยาสรุป “เท่าที่ฟังคุณกับมาลัยก็แค่ทะเลาะกัน แล้วทั้งคู่ก็ยังเด็ก เรื่องฆ่ากันไม่น่าเป็นไปได้” “แกว่าฉันโกหกงั้นเหรอ” “เปล่า มันแค่ไม่มีหลักฐาน” “แต่คนที่อยู่กับฉันก่อนตายคือมาลัย แล้วมือของมัน ก็เปื้อนเลือดเต็มไปหมด” สนธยาอึ้งไป “ไหนสน ขอดูหน้าคนชื่อมาลัยหน่อยซิ” สนิทดูรูปมาลัยในหนังสือรุ่น “หน้าตาก็ดี แต่โหดมาก นังฆาตกร!” “เดี๋ยวสิน้า ถ้าเข้าใจผิดนี่ งานเข้าเลยนะ” “นั่นสิ วันขวัญ เธอช่วยเล่าเรื่อง เอ่อ…วันที่เธอตาย ให้ฟังหน่อยสิ” “วันนั้นเป็นวันสุดท้าย ที่ฉันได้ทำหน้าที่นางรำ ที่หลังเวที ทุกอย่างเงียบสงบ ทุกคนมัวแต่ไปเตรียมงานกันข้างนอก…การรำครั้งนั้นฉันตั้งใจเป็นพิเศษ เพราะมันคือการประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ฉันเก่งที่สุด แต่แล้วมันก็ทำให้ฉันลื่นล้ม ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าใครฆ่าฉัน…จนฉันได้กลับมาที่นี่…แล้วฉันก็จำได้…ใบหน้าสุดท้ายที่ฉันเห็น กับมือเปื้อนเลือดของมัน นังมาลัยมันฆ่าฉัน ฉันจะฆ่ามัน!” สนธยาผงะเซถอยหลัง “เป็นไรสน” “เขาจะฆ่ามาลัย” “ใจเย็นคุณผี มาลัยคงไม่อยู่ที่นี่แล้วล่ะ เลิกจองเวรเถอะ…” สนิทบอก ผีนางรำพุ่งเข้าไปบีบคอสนิททันที สนิทหายใจไม่ออก ชี้คอตัวเอง “ช…ช่วย…ด้วย” เจนนี่รีบบอก “ตกลง วันขวัญ เราจะตามหามาลัยให้ ขอร้อง ปล่อยน้าหนิดเถอะ” ผีนางรำจ้องสนิท “จำไว้ ไม่ต้องมาสอนกู ใครทำกู มันต้องชดใช้” “คิดดีแล้วเหรอเจนนี่ นี่เท่ากับเราจะช่วยกันฆ่ามาลัยนะ” “แล้วนายจะปล่อยให้น้าหนิดตายต่อหน้าต่อตารึไงเล่า” “หุบปาก! ไปตามหานังมาลัยเดี๋ยวนี้” ผีนางรำสั่งการ ในแคมป์คนงาน ผีงิ้วบีบคอหมอเขมร แล้วค่อยๆ ยกตัวขึ้น ขาลอยจากพื้น “ไอ้หมอจะตายป่ะเนี่ย” หรั่งมองหวั่นใจ “ไม่นะคุณผี อย่าฆ่าไอ้หมอเลย ได้โปรด เขาขอร้อง” “งั้นกูจะฆ่ามึง” “อย่า เขายังไม่อยากตาย ให้เป็นหน้าที่ไอ้หมอเถอะ ดีแล้วล่ะ” ชมพู่ลนลานบอก “จะบ้ารึไง แค่นี้กูก็จะตายอยู่แล้ว แค่กๆๆ” “โธ่คุณผี ผมไหว้ล่ะ ไอ้หมอจะตายแล้ว อภัยให้มันเถอะ” “ไม่!! มันลบหลู่กู แล้วยังไม่สำนึก มันก็ต้องตายคามือกูนี่แหละ” ผีงิ้วบีบคอหมอเขมรอีก “เร็วสิไอ้หมอ ไม่ได้ยินรึไง สำนึกผิดแล้วขอโทษคุณผีซะ ไม่งั้นตายนะมึ๊ง” “ไม่” “โธ่ ไอ้บ้า จะมาหยิ่งอะไรตอนนี้ รีบขอโทษเขาสิ กูไม่อยากได้ผีเพิ่ม” “ไม่…ไม่ถนัด บีบคอกูอยู่ พูดไม่ออก แค่กๆๆ” “เลิกกวนตีนได้มั้ยไอ้หมอ อยากขอโทษ มึงก็ยกมือไหว้เขา กราบที่อกเขาเลยก็ได้” “เขา…ขอ…โทษ” หมอเขมรยกมือไหว้ ผีงิ้วยอมปล่อย หมอเขมรร่วงลงกับพื้น “ดีนะ วันนี้กูไม่อยากทำบาป แต่จำไว้ ถ้ามึงกล้ามาลองดีกับกูอีกล่ะก็ มึง” ผีงิ้วหายไป “อ้าว เฮ้ย ไปไหนวะ” “ไม่ไหว แค่นี้ก็อยู่ไม่ได้แล้ว ลาล่ะคร๊าบ” หมอเขมรวิ่งหนีออกไปจากเรือนหอ “อุ๊ยตาย ไอ้หมอรอดไปแล้ว แปลว่าเราเองก็ต้องรอดเหมือนกันใช่ป่ะ” “จะถามทำไม๊ คุณผีเขาใจดี เขาก็ต้องปล่อยเราไปสิครับ” ผีงิ้วปรากฏตัวอีก “ไม่ ไอ้หมอมันมาได้เพราะพวกมึง เพราะงั้นต้องอยู่เคลียร์กันก่อน” “จ๊ากกกกกกก” ที่บ้านพิมพ์ดาว…ฤดีนั่งอ่านหนังสืออยู่ด้านใน พิมพ์ดาวเดินกลับเข้ามา ฤดีรีบบอก “แม่โทรหาแกตั้งหลายครั้ง ทำไมไม่รับโทรศัพท์” “ดาวไปสมัครงานตั้งหลายที่ ไม่สะดวกคุยนี่คะ” “แล้วไง ไม่มีใครรับแกเข้าทำงานใช่มั้ยล่ะ” “มีแล้วค่ะ เป็นงานโรงแรมที่ดาวถนัด พรุ่งนี้เขาเรียกไปทำงานวันแรก ขอบคุณนะคะที่แม่เป็นห่วง” ฤดีทำหน้าไม่พอใจ เมื่อลูกสาวเดินไปก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร “ขอบใจมากนะโทนี่ ยัยดาวไม่เอะใจอะไรสักนิด แผนของเธอนี่ร้ายจริงๆ” ด้านหน้าโรงละครขณะเดียวกัน สนธยา เจนนี่ และสนิท เดินกลับมาที่รถตู้อย่างคิดหนัก “เรื่องที่ผีนางรำตาย มันก็ยี่สิบกว่าปีมาแล้ว แล้วนี่เราจะไปหาตัว มาลัยที่ไหน” สนิทหนักใจ “ถ้าเขาฆ่าคนตายจริง ป่านนี้คงติดคุก ไม่ก็หนีไปอยู่ที่ไหนสักที่มั้ง” “พูดว่าไม่มีทางหาเจอ ยังเข้าใจง่ายกว่า แล้วนี่น้าจะโดนลูกหลงอีกมั้ยเนี่ย” ผีเด็กปรากฏตัวมาดึงขาสนยาไว้ “พี่ๆ อย่าเพิ่งไป อยู่เล่นไล่จับกับพวกพี่เขาก่อนนะ” ผีเด็กชี้มือไป กลุ่มนักเรียนนาฎศิลป์ 4-5 คนรีบวิ่งมาทางพวกสนธยา “ซวยแล้ว หนีเร็ว” นักเรียนหญิงคนหนึ่งในกลุ่มวิ่งชนเข้ากับสนธยา “ขอโทษค่ะ” นักเรียนหญิงคนนั้นเงยหน้ามองสนธยา พลันผีนางรำปรากฏตัวมองมาที่สนธยาทันที “มัน ต้องเป็นมันแน่ๆ” “ไม่ เด็กคนนี้ หน้าไม่เหมือนมาลัย…” “หมายถึงมันต่างหาก” ผีนางรำชี้มือไปที่ครูมาลัย อายุประมาณ 40 ปีใส่แว่น ถือไม้เรียว เดินมาไกลๆ ดูโหดในที “ครูมาลัย” นักเรียนหญิงวิ่งหนีอีก “กูจะฆ่ามัน” ผีนางรำขยับเล็บเหล็กเหมือนจะขยี้ให้แหลกคามือ ครูมาลัยเดินจ้ำตะโกนตามเด็กนักเรียนที่หนีซ้อม ผ่านพวกสนธยา ผีนางรำ ผีเด็กที่ยืนอยู่ “กลับมาเดี๋ยวนี้ พวกขี้เกียจ อย่าให้จับได้นะ จะเฆี่ยนให้หลังลายเลย กลับไปซ้อมรำเดี๋ยวนี้” สนธยาหันไปหาผีนางรำ ที่จ้องมาลัยแค้นมาก “ใจเย็นวันขวัญ เรายังไม่แน่ใจ ว่าใช่มาลัยหรือเปล่า อย่าพึ่งทำอะไรเขานะ” “ทำไม ฉันจะจำมันไม่ได้ นังมาลัย แกตาย” “อย่า” ผีนางรำพุ่งเข้าหามาลัยทางด้านหลัง มาลัยได้ยินเสียงสนธยาก็หันกลับมา ผีนางรำเข้าถึงตัวทำท่าจะบีบคอ แต่ที่คอมาลัยกลับมีแสงสว่างจ้า “กรี๊ดดดด” ผีนางรำกระเด็นออกมา “มัน…มันมีพระ” บอกแล้วหันไปทางสนธยา “เอาออกไปเดี๋ยวนี้” มาลัยไม่รู้เรื่อง ก็หันมาต่อว่าพวกสนธยา “นี่มันโรงเรียนนะคุณ โวยวายอะไรอยู่ได้ เคารพสถานที่หน่อยสิ” “ขอโทษครับครู น้องผมเป็นพวกกักขฬะ ไม่ค่อยมีมารยาทน่ะครับ” “เรามาหาเพื่อนที่นี่…ไม่มีอะไรแล้ว ครูรีบไปตามนักเรียนเถอะค่ะ” เจนนี่รีบตัดบท ผีนางรำโกรธ “จะช่วยมันหนีรึไง รีบตามไปเดี๋ยวนี้ ทำให้มันถอดพระให้ได้ ไม่งั้นพวกแกตาย” สนธยาอึ้งลำบากใจ โรงแรมของโทนี่วันต่อมา พิมพ์ดาวกำลังเดินคุยกับผู้จัดการโรงแรมที่มาบรีฟงานให้ “โรงแรมของเรา เป็นโรงแรมระดับสามดาว งานที่คุณต้องรับผิดชอบ ก็เป็นงานประชาสัมพันธ์ทั่วไป แต่ที่สำคัญ คุณต้องติดตามท่านผู้บริหาร เพื่อไปพบกับลูกค้าทั้งในและต่างประเทศ” “ขอโทษนะคะ แต่นั่นเป็นหน้าที่ของเลขาส่วนตัวไม่ใช่เหรอคะ” “แล้วคุณคิดว่าคุณทำได้รึเปล่าล่ะ” “ได้ค่ะ” “โอเค งั้นไปที่ฝ่ายบุคคล เอาสัญญามาเซ็นซะ เดี๋ยวผมตามไป” “ขอโทษนะคะผู้จัดการ แล้วคุณธงชัย ผู้บริหารโรงแรม…” “โรงแรมนี้ คุณธงชัย มอบให้ลูกชายบริหารงานแทนแล้ว เดี๋ยวคุณก็ได้พบท่านเองแหละ รีบไปเซ็นสัญญาให้เรียบร้อยซะ” “ค่ะ” พิมพ์ดาวเดินออกไป ผู้จัดการโรงแรมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร “เรียบร้อยแล้วครับ”
ดูละคร วิวาห์ป่าช้าแตก (ตอนที่14) ย้อนหลัง วันที่ 8 ตุลาคม 2556 ดูละคร วิวาห์ป่าช้าแตก ย้อนหลัง
ดูวิวาห์ป่าช้าแตก, ดูวิวาห์ป่าช้าแตกตอนล่าสุด, ดูวิวาห์ป่าช้าแตกตอนแรก, ดูวิวาห์ป่าช้าแตกย้อนหลัง, ดูวิวาห์ป่าช้าแตกออนไลน์, ดูวิวาห์ป่าช้าแตกอัพเดท, วิวาห์ป่าช้าแตก, วิวาห์ป่าช้าแตก 8 ต.ค. 2556, วิวาห์ป่าช้าแตก 8 ตุลาคม 2556, วิวาห์ป่าช้าแตก ep.14, วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนจบ, วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่14, วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนอวสาน, วิวาห์ป่าช้าแตกตอนล่าสุด, วิวาห์ป่าช้าแตกย้อนหลัง, วิวาห์ป่าช้าแตกวันนี้, วิวาห์ป่าช้าแตกอัพเดท, วิวาห์ป่าช้าแตกเมื่อวาน
ดูละคร วิวาห์ป่าช้าแตก (ตอนที่14) ย้อนหลัง วันที่ 8 ตุลาคม 2556 ดูละคร วิวาห์ป่าช้าแตก ย้อนหลัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น